Στόχος της εργασίας είναι η συστηματική προσέγγιση αι εμβάθυνση της θεατρικής δημιουργίας στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Πρόθεσή μας είναι να παρουσιάσουμε και να αναλύσουμε τα πρότυπα και τις πηγές έμπνευσης των Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων με οποιαδήποτε προέλευση κι αν αυτά έχουν, γηγενή ή ξενόφερτη, παραδοσιακή ή μοντέρνα, δυτική ή ανατολική, ώστε να καταστεί δυνατός ο προσδιορισμός της πρωτοτυπίας και της ιδιαιτερότητάς του. Λόγω της διττής φύσης του θεάτρου, ως δραματικού κειμένου από τη μια και ως σκηνική παράστασης από την άλλη αναπτύσσουμε την κριτική και πραγματοποιούμε την έρευνά μας ταυτόχρονα και στις δύο διαστάσεις. Προσεγγίζουμε δηλαδή και αναλύουμε τη νεοελληνική δραματουργία, αλλά επίσης και τη σκηνική πράξη, πραγματοποιώντας μια παραστασιολογική και παράλληλα κοινωνιολογική ερμηνεία.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η μελέτη μας υπερβαίνει τα παραδοσιακά πλαίσια μιας παράθεσης στοιχείων και πληροφοριών, που χαρακτηρίζουν την απλή ιστοριογραφικού περιεχομένου προσέγγιση και επεκτείνεται στη διάσταση της κοινωνιολογίας του θεάτρου και των πολιτισμικών σπουδών, στην Ελλάδα του περασμένου αιώνα. Επομένως, παράμετροι συνυπάρχουν με δεδομένα που αντλούνται από μια ιστορία της δραματικής γραφής και της σκηνοθεσίας, των προσδοκιών και των συνθηκών πρόσληψης του σκηνικού θεάματος από το κοινό. Continue Reading
