Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια τάση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας για υιοθέτηση όλο και περισσότερο ολιστικών προσεγγίσεων που δεσμεύουν όλες τις πτυχές ανάπτυξης των παιδιών[1], με αποτέλεσμα η διδασκαλία του Θεάτρου στην Εκπαίδευση να κρίνεται όλο και πιο αναγκαία, καθώς ο ιδιαίτερος και πολυδιάστατος χαρακτήρας του καλύπτει τόσο παιδαγωγικές, όσο κοινωνικές, ιδεολογικές αλλά και καλλιτεχνικές σκοπιμότητες[2]. Παράλληλα, η σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης, της πληροφορίας και της ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών, δημιουργεί μια νέα και διαρκώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, στην οποία η Εκπαίδευση καλείται να ανταποκριθεί. Continue Reading
-
Θέατρο και Ψηφιακά Μέσα στην Εκπαίδευση. Η περίπτωση του Ψηφιακού Δράματος (Digital Drama)
-
“Ο Οθέλλος ξαναγυρίζει”. Το μεταθέατρο του Νίκου Καζαντζάκη.
Η κατανόηση της έννοιας μεταθέατρο στην πολυπλοκότητα και ποικιλία των επιμέρους εκδοχών της, προϋποθέτει ανασημασιδότηση της έννοιας θεατής και εμβάθυνση στο περιεχόμενο και τη λειτουργία της θεατρικής επικοινωνίας. Continue Reading
-
Ένας αιώνας αστικού δράματος. Πορεία του νεοελληνικού θεάτρου στον 20o αιώνα
“Ούτε πόθος επιδείξεως ακαίρου, ούτε όρεξις πολυτελείας περιττής πιστεύσατε το, κυρίαι και κύριοι – αλλ’ αυτή η Ανάγκη η σκληρά και αδυσώπητος, υπαγορεύει την διάλεξιν αυτήν […]. Το ελληνικόν θέατρον έχει ανάγκην να λυτρωθή από τάς ακάνθας και τάς τριβόλους που αποφράττουν την οδόν της προόδου του […]. Continue Reading
-
Πολιτιστικές εκδηλώσεις στο σχολείο: Η συμμετοχή των μαθητών στις ομάδες εργασίας
Η σύγχρονη εκπαίδευση έχει ως βασικό σκοπό να προετοιμάσει τους μαθητές ώστε να είναι σε θέση να αντιδρούν γρήγορα και να ανταπεξέρχονται στις επιταγές των καιρών ως ενεργοί και δυναμικοί πολίτες, με δημοκρατικό ήθος, ηθική και γνωστική αυτονομία. Continue Reading
-
Η εκφραστική αναζήτηση του Ν. Καζαντζάκη
Η πολυπλοκότητα των εκφραστικών μέσων βρίσκει τη βαθύτερη ενότητά της στον λόγο, την αιτιολογημένη δηλαδή και συγκροτημένη έκφραση οποιασδήποτε μορφής μηνύματος. Από τη στιγμή που δημιουργείται, για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα, αυτή η έννοια, μια ολόκληρη κακοδαιμονία αρχίζει για την ευρωπαϊκή σκέψη που θεωρεί το δικό της «λόγο» μοναδικό, ανάμεσα στους «λόγους» των άλλων πολιτισμών[1] . Continue Reading
-
Το Ελληνικό Θέατρο στον 20ο αιώνα. Συμβολή στην Ιστορία του Νεοελληνικού Θεάτρου.
Στόχος της εργασίας είναι η συστηματική προσέγγιση αι εμβάθυνση της θεατρικής δημιουργίας στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Πρόθεσή μας είναι να παρουσιάσουμε και να αναλύσουμε τα πρότυπα και τις πηγές έμπνευσης των Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων με οποιαδήποτε προέλευση κι αν αυτά έχουν, γηγενή ή ξενόφερτη, παραδοσιακή ή μοντέρνα, δυτική ή ανατολική, ώστε να καταστεί δυνατός ο προσδιορισμός της πρωτοτυπίας και της ιδιαιτερότητάς του. Λόγω της διττής φύσης του θεάτρου, ως δραματικού κειμένου από τη μια και ως σκηνική παράστασης από την άλλη αναπτύσσουμε την κριτική και πραγματοποιούμε την έρευνά μας ταυτόχρονα και στις δύο διαστάσεις. Προσεγγίζουμε δηλαδή και αναλύουμε τη νεοελληνική δραματουργία, αλλά επίσης και τη σκηνική πράξη, πραγματοποιώντας μια παραστασιολογική και παράλληλα κοινωνιολογική ερμηνεία.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η μελέτη μας υπερβαίνει τα παραδοσιακά πλαίσια μιας παράθεσης στοιχείων και πληροφοριών, που χαρακτηρίζουν την απλή ιστοριογραφικού περιεχομένου προσέγγιση και επεκτείνεται στη διάσταση της κοινωνιολογίας του θεάτρου και των πολιτισμικών σπουδών, στην Ελλάδα του περασμένου αιώνα. Επομένως, παράμετροι συνυπάρχουν με δεδομένα που αντλούνται από μια ιστορία της δραματικής γραφής και της σκηνοθεσίας, των προσδοκιών και των συνθηκών πρόσληψης του σκηνικού θεάματος από το κοινό. Continue Reading
