Την Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2023 και ώρα Ελλάδας 16.00 (στον σύνδεσμο αναφέρεται η ώρα Κεντρικής Ευρώπης 15.00) θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακό σεμινάριο (webinar) στο πλαίσιο του Προγράμματος VAST (Values Across Space and Time) με θέμα How the past becomes present in theatre performance. The role of spectator’s theatrical memory και ομιλητή τον Θόδωρο Γραμματά.
Για να παρακολουθήσετε το webinar επιλέξτε τον παρακάτω σύνδεσμο https://us02web.zoom.us/j/87906667788?pwd=OWJqaXRHTTQzenJQaE9VMXhzbUFGQT09#success Meeting ID: 879 0666 7788
Passcode: 054200
Αν η αξία του αρχαίου ελληνικού δράματος και η επίδρασή του στη διαμόρφωση του σύγχρονου διεθνούς θεάτρου είναι τόσο καθοριστική, αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ευρύ φάσμα και την ποιότητα των διαχρονικών αξιών και των οικουμενικών μηνυμάτων του, ούτε και στην αισθητική του πληρότητα που το καθιστούν αντιπροσωπευτικό δείγμα «κλασικού» λογοτεχνικού κειμένου. Μέσω της σκηνικής αναπαράστασής του ως ζωντανού θεάματος μιας σύνθετης καλλιτεχνικής δημιουργίας, επιτυγχάνεται ο κύριος στόχος: δηλαδή η πρόσληψή του ως βιωματική πραγματικότητα από τους θεατές που βρίσκονται σε έναν ιδιαίτερο χώρο και χρόνο και συμμετέχουν στη δράση που διαδραματίζεται στη σκηνή. Το «παρελθόν» των αξιών που περιλαμβάνονται στα έργα, περικλείεται στο ζωντανό θέαμα του μηνύματος που παρουσιάζεται στη σκηνή και επαναπροσδιορίζεται ως το «παρόν» του δραματικού κειμένου. Υπό αυτή την έννοια, η τραγωδία μπορεί να απαευθυνθεί εξίσου στους σύγχρονους ανθρώπους σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, με οποιαδήποτε προσωπική ή συλλογική εκπαιδευτική εμπειρία, ανεξάρτητα από τους ειδικούς όρους και τις συνθήκες «υποδοχής».
Η θεατρική παράσταση μπορεί να γίνει μια τελετή ανάμνησης και αναπαραγωγής του παρελθόντος, μια πράξη συλλογής και συνένωσης των στοιχείων του, με την οποία ταυτόχρονα επιχειρείται να επιβληθεί μια ερμηνεία του παρελθόντος και να διαμορφωθεί η συνείδηση του θεατή και μέσω αυτών «μια πολιτιστική ταυτότητα». Αυτή η ταυτότητα περιλαμβάνει το σύνολο των αισθητικών και καλλιτεχνικών εμπειριών που έχουν καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση της ομάδας και διαμορφώνουν άμεσα και έμμεσα την εικόνα που σχηματίζει ο κάθε θεατής ξεχωριστά για το (θεατρικό) παρελθόν. Επειδή οι μηχανισμοί δημιουργίας των στερεοτύπων και διαμόρφωσης των κοινών αντιλήψεων λειτουργούν στο θέατρο, ως σύνθετη μορφή τέχνης και κοινωνικό φαινόμενο με διαδραστικό χαρακτήρα, η μνημονική καταγραφή του παρελθόντος στη συνείδηση της κοινωνίας, επηρεάζει (συνειδητά ή μη) την άποψη που μπορεί ο συγκεκριμένος θεατής να διαμορφώσει.
