Το θεατρικό έργο του Tony Harrison Trackers of Oxyrhynchus περιλαμβάνεται στα 100 πιο σημαντικά έργα του 20ου αιώνα, σύμφωνα με το Βρετανικό κοινό. Η πρώτη και μοναδική παράσταση του έργου (κατά την αρχική σύλληψη του δημιουργού του) δόθηκε στο αρχαίο στάδιο των Δελφών το 1988. Continue Reading
Παγκόσμιο Θέατρο
Category
-
Tony Harrison: Ο ποιητής της συνείδησης
-
“Ιφιγένεια εν Α… από το θίασο Gardzienice”
Το θέατρο Gardzienice έλαβε το όνομά του από τον τόπο στον οποίο έχει την έδρα του. Gardzienice ονομάζεται η περιοχή της νοτιοανατολικής Πολωνίας, κοντά στα ουκρανικά σύνορα. Continue Reading
-
Τα διδακτικά έργα του Μπέρτολτ Μπρέχτ στην εποχή μας
Όταν ο Μπρεχτ αφήνει το αστικό θέατρο για να γράψει τα διδακτικά του έργα, έχει ξεσπάσει η κρίση του 1929 και το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται ήδη. Ο ίδιος, 30 περίπου χρονών τότε, στην ακμή της δημιουργικής και οργανικής του ορμής, ως διανοούμενος, μυημένος σχετικά πρόσφατα στη μαρξιστική θεωρία, θεωρεί πως πρέπει να προσφέρει με το έργο του στην υπόθεση της αφύπνισης των πλατιών στρωμάτων του λαού, ξεκινώντας από τους μαθητές, τους εργάτες και τη νεολαία. Continue Reading
-
Η ελληνική εκδοχή στο “Θέατρο του Παραλόγου”
Ο όρος θέατρο του παράλογου καθιερωμένος και κοινά αποδεκτός από τό κοινό και τους μελετητές, αναφέρεται και περιέχει ανομοιογενή έργα, τα οποία συναπαρτίζουν ένα έτσι αποκαλούμενο δραματουργικό corpus. Continue Reading
-
Το Θέατρο των Καταπιεσμένων του Augusto Boal: τόπος αλλαγών κι ανταλλαγών στη ζωή και στην τέχνη
Σε εποχές που αμφισβητείται όσο ποτέ η παραδοσιακή μορφή του θεάτρου και προωθείται η αναδιαμόρφωση και ο επαναπροσδιορισμός του με ποικίλους τρόπους, αναμενόμενο είναι να ευδοκιμεί και η τάση μετατροπής του σε ένα ανοιχτό χώρο συνδιαλλαγής και διάδρασης. Η «έκρηξη» των τρόπων και των τόπων συνάντησης όλων των συστατικών του, καθώς και η τάση διάσπασης και αυτονόμησής τους δεν αφήνει ανεπηρέαστο κανένα από τα σύνθετα πεδία συνάντησης θεατή – παράστασης. Η αμφίδρομη σχέση σκηνής πλατείας που αποτελούσε πάντοτε ένα a priori γνώρισμα του θεάτρου με καθοριστική σημασία για τη φυσιογνωμία του, στα πλαίσια μετάβασης της σύγχρονης θεατρικής πράξης από το έργο στη διαδικασία και από την αναπαράσταση στην εμπειρία, έχει λάβει πολλές διαστάσεις άλλοτε προκαλώντας και άλλοτε υπερβαίνοντας τα συμβατικά της όρια.Το φαινόμενο «διάδραση» γίνεται συχνά «μόδα» σε τέτοιο βαθμό ώστε η λέξη interactive να θεωρείται απαραίτητο «αξεσουάρ» για θεάματα που διεκδικούν εμπορική αξία, εκφυλίζοντας συχνά την αξία του πειράματος και την αυθεντικότητα των προθέσεων των δημιουργών. Η συμμετοχή του θεατή δυστυχώς κάποιες φορές αντιμετωπίζεται ως ένα επιβεβλημένο έθιμο που πρέπει να πραγματοποιηθεί για λόγους μοντερνισμού και εκσυγχρονισμού ή καλοπιάσματος του θεατή. Κάποιες άλλες φορές απλώς ανταποκρίνεται στην ανάγκη εύρεσης νέων, θελκτικών και πρωτότυπων προϊόντων που επιβάλλει το εμπόριο της ψυχαγωγίας. Η έρευνα όμως γύρω από τις δυνατότητες της συμμετοχής του θεατή και η πολυπλοκότητα των σχέσεων που μπορούν να αναπτυχθούν ανάμεσα στο θεατή και το παραγόμενο θέαμα είναι τόσο πολυσήμαντη, ανεξάντλητη και επίκαιρη που δεν κινδυνεύει σε καμιά περίπτωση από τον κορεσμό. Δεν είναι τυχαίος άλλωστε ο αριθμός των θεωρητικών και των μεγάλων δημιουργών του παγκόσμιου θεάτρου οι οποίοι από δεκαετίες πριν μέχρι σήμερα ασχολήθηκαν, αναθεώρησαν και ανέτρεψαν τη σχέση του θεατή με το θέαμα προτείνοντας «εναλλακτικούς» και καινοτόμους τρόπους συμμετοχής του.
-
“Αυτός που λέει Ναι. Αυτός που λέει Όχι: Μικρή ιστορία για μια σκηνική ανάπλαση”
Che fece …. il gran rifiuto
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Continue Reading
