Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια τάση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας για υιοθέτηση ολιστικών διδακτικών προσεγγίσεων που αφορούν όλο το φάσμα της ανάπτυξης και των ενδιαφερόντων των μαθητών. Το γεγονός αυτό καθιστά το θέατρο και τον πολυδιάστατο χαρακτήρα του ένα εξαιρετικό αντικείμενο διδασκαλίας, τόσο ως αυτόνομο διδακτικό αντικείμενο, όσο και ως μέσο για τη διδασκαλία λοιπών διδακτικών αντικειμένων (Γραμματάς, 1999, σ. 268), καθώς μέσω της βιωματικότητας και της συμμετοχικότητας ευνοείται τη μαθητοκεντρική διδασκαλία, καθώς οι ιδιαίτερες ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών έρχονται στο επίκεντρο. Οι σημερινοί μαθητές, ωστόσο, φαίνεται να μην αντιστοιχούν στο δυναμικό το οποίο το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχε σχεδιαστεί για να διδάξει. Η ταχεία διάδοση των νέων τεχνολογιών και η επικράτηση των ψηφιακών μέσων στην καθημερινότητά μας έχουν δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα, η οποία μεταβάλλεται διαρκώς φέρνοντας στο προσκήνιο νέες ανάγκες, στις οποίες η Εκπαίδευση επιδιώκει να ανταποκριθεί. Continue Reading
-
Θεατρικές Τεχνικές στην Εκπαιδευτική Διαδικασία με την αξιοποίηση των Ψηφιακών Μέσων. Το παράδειγμα της Ψηφιακής Αφήγησης
-
Το θέατρο και ο νέος θεατής μετά τον μοντερνισμό
Ο μεταμοντερνισμός είναι νεκρός; Κι αν ναι, υπάρχει αντικαταστάτης; Η βασική θέση του άρθρου λέει πως κανένας «-ισμός» δεν πεθαίνει, υπό την έννοια της ολοκληρωτικής εξαφάνισης. Απλώς κάποιος άλλος συνεχίζει αντλώντας από τις κατακτήσεις του προηγούμενου. Στην περίπτωσή μας, η ηγεμονία της ιντερνετικής κουλτούρας της παγκοσμιοποίησης έχει επιβάλει ένα συγκεκριμένο τύπο γνώσης, εξουσίας και δημοκρατίας που σταδιακά (και μοιραία), αλλάζει όχι μόνο τον τρόπο που γράφει κανείς για το θέατρο ή «πουλά» το θέατρο, αλλά και τον τρόπο που κοιτά κάποιος το θέατρο και συμμετέχει. Το θέατρο, για να επιβιώσει, υιοθετεί ολοένα και πιο συχνά τακτικές και θέσεις που αντανακλούν τη φόρμα και το περιεχόμενο των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Για την τεκμηρίωση της παραπάνω θέσης, το άρθρο αντλεί τα παραδείγματά του από το εμπορικό θέατρο (όπως αυτό εκπροσωπείται από το West End και το Broadway) αλλά και από το εναλλακτικό (θέατρο της επινόησης, θέατρο-ντοκουμέντο, διαδραστικό θέατρο κ.λπ.) Continue Reading
-
Η πανδημία και το θέατρο online
Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, ούτε εκφραστής κάποιας παγκόσμιας συνωμοσίας, πιστεύω πως βγαίνοντας από αυτή την πρωτοφανή κρίση θα έχουμε να αντιπαλέψουμε με έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό και, κυρίως, έναν κόσμο απελπιστικά μοναχικό. Ήδη άρχισαν να διαμορφώνονται πιο καθαρά οι νέες εργασιακές σχέσεις, που περίπου εγκαινιάζουν επίσημα πλέον και την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, τη «Μετα-ουμανιστική». Continue Reading
-
«Kαι ξανά προς τη δόξα τραβά…». Άμπωτις και Παλίρροια στο Θέατρο του Μεσοπολέμου.
Η «κρίση» ως ενδογενής κατάσταση στην ελληνική κοινωνία.
Είτε σε μια ευθύγραμμη, είτε σε κυκλική, είτε σε σπειροειδή πορεία της Ιστορίας και του κοινωνικού γίγνεσθαι, οι «κρίσεις» αποτελούν κομβικά σημεία- σταθμούς στην εξέλιξη του πολιτισμού. Κρίσεις σε επιμέρους τομείς (παιδεία, ηθική) που αφήνουν επιφανειακά ανέπαφο το υπόλοιπο πολιτιστικό οικοδόμημα, ή κρίσεις γενικευμένες (πολιτική, ιδεολογία, οικονομία, αξίες) που αποσταθεροποιούν ή/και ανατρέπουν τα μέχρι τη δεδομένη στιγμή επιτεύγματα, προκαλώντας βίαιες ανατροπές και ανακατατάξεις. Τέτοιου είδους κρίσεις επέφεραν κοινωνικές επαναστάσεις, πολέμους και αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο (Οκτωβριανή επανάσταση). Continue Reading
-
Η παράδοση κι εμείς: Η «Μήδεια»
Η μελέτη της κωμωδίας (και των ποικίλων εκδοχών της) οριοθετείται πάντα σε συνάρτηση με το αντίθετό της, τον πόνο, το κυρίαρχο αφήγημα της ανθρώπινης ιστορίας. Η κωμωδία καλείται διαρκώς να επιδεικνύει κάποιο διαβατήριο ή πιστοποιητικό ποιότητας προκειμένου να την πάρουμε στα σοβαρά, κάτι που δεν ζητάμε από έργα δραματικά, ανεξάρτητα από την ποιότητά τους. Continue Reading
-
Η συμβολή της Δραματοποίησης στην καλλιέργεια της Φιλαναγνωσίας
Η δραματοποίηση, εκτός του ότι αποτελεί μια τάση στο σύγχρονο θέατρο, εκφράζοντας κατ’ άλλους το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η δραματική γραφή στην μετά το «παράλογο» εποχή, που συμβατικά αποκαλείται «μεταμοντέρνα», ενώ κατ’ άλλους αποτελεί συνέπεια της υποκατάστασης του γραπτού κειμένου από την εικόνα και της αντίστοιχης οπτικοποίησης του λόγου, συνιστά μια νέα διδακτική πραγματικότητα στο σχολείο, που δυναμικά εξελίσσεται σε σύγχρονη μεθοδολογία, που έρχεται να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες παιδαγωγικές μεθόδους διδασκαλίας. Continue Reading
