Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, ούτε εκφραστής κάποιας παγκόσμιας συνωμοσίας, πιστεύω πως βγαίνοντας από αυτή την πρωτοφανή κρίση θα έχουμε να αντιπαλέψουμε με έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό και, κυρίως, έναν κόσμο απελπιστικά μοναχικό. Ήδη άρχισαν να διαμορφώνονται πιο καθαρά οι νέες εργασιακές σχέσεις, που περίπου εγκαινιάζουν επίσημα πλέον και την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, τη «Μετα-ουμανιστική». Continue Reading
-
Η πανδημία και το θέατρο online
-
«Kαι ξανά προς τη δόξα τραβά…». Άμπωτις και Παλίρροια στο Θέατρο του Μεσοπολέμου.
Η «κρίση» ως ενδογενής κατάσταση στην ελληνική κοινωνία.
Είτε σε μια ευθύγραμμη, είτε σε κυκλική, είτε σε σπειροειδή πορεία της Ιστορίας και του κοινωνικού γίγνεσθαι, οι «κρίσεις» αποτελούν κομβικά σημεία- σταθμούς στην εξέλιξη του πολιτισμού. Κρίσεις σε επιμέρους τομείς (παιδεία, ηθική) που αφήνουν επιφανειακά ανέπαφο το υπόλοιπο πολιτιστικό οικοδόμημα, ή κρίσεις γενικευμένες (πολιτική, ιδεολογία, οικονομία, αξίες) που αποσταθεροποιούν ή/και ανατρέπουν τα μέχρι τη δεδομένη στιγμή επιτεύγματα, προκαλώντας βίαιες ανατροπές και ανακατατάξεις. Τέτοιου είδους κρίσεις επέφεραν κοινωνικές επαναστάσεις, πολέμους και αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο (Οκτωβριανή επανάσταση). Continue Reading
-
Η παράδοση κι εμείς: Η «Μήδεια»
Η μελέτη της κωμωδίας (και των ποικίλων εκδοχών της) οριοθετείται πάντα σε συνάρτηση με το αντίθετό της, τον πόνο, το κυρίαρχο αφήγημα της ανθρώπινης ιστορίας. Η κωμωδία καλείται διαρκώς να επιδεικνύει κάποιο διαβατήριο ή πιστοποιητικό ποιότητας προκειμένου να την πάρουμε στα σοβαρά, κάτι που δεν ζητάμε από έργα δραματικά, ανεξάρτητα από την ποιότητά τους. Continue Reading
-
Η συμβολή της Δραματοποίησης στην καλλιέργεια της Φιλαναγνωσίας
Η δραματοποίηση, εκτός του ότι αποτελεί μια τάση στο σύγχρονο θέατρο, εκφράζοντας κατ’ άλλους το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η δραματική γραφή στην μετά το «παράλογο» εποχή, που συμβατικά αποκαλείται «μεταμοντέρνα», ενώ κατ’ άλλους αποτελεί συνέπεια της υποκατάστασης του γραπτού κειμένου από την εικόνα και της αντίστοιχης οπτικοποίησης του λόγου, συνιστά μια νέα διδακτική πραγματικότητα στο σχολείο, που δυναμικά εξελίσσεται σε σύγχρονη μεθοδολογία, που έρχεται να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες παιδαγωγικές μεθόδους διδασκαλίας. Continue Reading
-
Μια Πλατεία που θα μπορούσε να είναι μεγάλη εάν…
Εν αρχή δυο μεγάλα αγκάθια
Η επιτυχία ή αποτυχία μιας παράστασης, για να εκτιμηθεί σωστά, πρέπει να ιδωθεί και σε σχέση με ένα πλέγμα πραγμάτων που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων: α) την περιοχή (και σκηνή) όπου παρουσιάζεται και β) το ίδιο το θέαμα, δηλ. τον βαθμό δυσκολίας του. Και θεωρώ ότι η σκηνή της Μονής Λαζαριστών, η οποία επελέγη από τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ Γιάννη Αναστασάκη για να φιλοξενήσει τη Μεγάλη πλατεία του Νίκου Μπακόλα, ήταν, κατά τη γνώμη μου, μια πολύ ενδιαφέρουσα, τολμηρή όσο και αναμφίβολα υψηλού κινδύνου πρόκληση. Continue Reading
-
Η Yποκειμενικότητα της Aντικειμενικής Λογικής στο Θέατρο του Παραλόγου
Υπάρχει μία και μόνο αντικειμενική πραγματικότητα και ποια; Αν ναι, πώς αυτή μπορεί να συλληφθεί από την ανθρώπινη συνείδηση και στη συνέχεια να κοινοποιηθεί στους άλλους; Αυτά τα αρχετυπικά ερωτήματα που απασχόλησαν στοχαστές και φιλοσόφους από την προσωκρατική εποχή και την περίοδο της κλασικής ελληνικής σκέψης (5ος – 4ος αι.), μέχρι τη σχολαστική φιλοσοφία του Μεσαίωνα, το Διαφωτισμό και τα νεότερα χρόνια, αναπτύσoνται ποικιλότροπα σε τέσσερα συναφή επίπεδα, τα οποία αλληλοδιαπλεκόμενα συναπαρτίζουν τον επιστημονικό κλάδο που μπορεί να αποκληθεί Αναλυτική Φιλοσοφία, ή / και Φιλοσοφία της Γλώσσας[1]. Επιμέρους άξονες και ζητούμενα αποτελούν η φύση και το περιεχόμενο που αποδίδονται στην έννοια Λόγος, στη χρήση της γλώσσας ως φορέα του νοήματος σε σχέση με αυτόν, την αναφορικότητα και σημασιοδότηση της γλώσσας και της πραγματικότητας και τελικά τη δυνατότητα επικοινωνίας των ατόμων μεταξύ τους δια της γλώσσας και της ομιλίας[2]. Continue Reading
