Theodore Grammatas

Εν αρχή δυο μεγάλα αγκάθια

Η επιτυχία ή αποτυχία μιας παράστασης, για να εκτιμηθεί σωστά, πρέπει να ιδωθεί και σε σχέση με ένα πλέγμα πραγμάτων που  περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων: α)  την περιοχή (και σκηνή) όπου παρουσιάζεται και  β) το ίδιο το θέαμα, δηλ. τον βαθμό δυσκολίας του. Και  θεωρώ ότι η σκηνή της Μονής Λαζαριστών, η οποία επελέγη από τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ Γιάννη  Αναστασάκη για να φιλοξενήσει  τη Μεγάλη πλατεία του Νίκου Μπακόλα, ήταν, κατά τη γνώμη μου, μια πολύ ενδιαφέρουσα, τολμηρή  όσο και αναμφίβολα υψηλού κινδύνου πρόκληση. Continue Reading

Υπάρχει μία και μόνο αντικειμενική πραγματικότητα και ποια; Αν ναι, πώς αυτή μπορεί να συλληφθεί από την ανθρώπινη συνείδηση και στη συνέχεια να κοινοποιηθεί στους άλλους; Αυτά τα αρχετυπικά ερωτήματα που απασχόλησαν στοχαστές και φιλοσόφους από την προσωκρατική εποχή και την περίοδο της κλασικής ελληνικής σκέψης (5ος – 4ος αι.), μέχρι τη σχολαστική φιλοσοφία του Μεσαίωνα, το Διαφωτισμό και τα νεότερα χρόνια, αναπτύσoνται ποικιλότροπα σε τέσσερα συναφή επίπεδα, τα οποία αλληλοδιαπλεκόμενα συναπαρτίζουν τον επιστημονικό κλάδο που μπορεί να αποκληθεί Αναλυτική Φιλοσοφία, ή / και Φιλοσοφία της Γλώσσας[1]. Επιμέρους άξονες και ζητούμενα αποτελούν η φύση και το περιεχόμενο που αποδίδονται στην έννοια Λόγος, στη χρήση της γλώσσας ως φορέα του νοήματος σε σχέση με αυτόν, την αναφορικότητα και σημασιοδότηση της γλώσσας και της πραγματικότητας και τελικά τη δυνατότητα επικοινωνίας των ατόμων μεταξύ τους δια της γλώσσας και της ομιλίας[2]. Continue Reading

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Με την ολοκλήρωση του ερευνητικού προγράμματος «Θεατρική Μνήμη Μαθητών Ε’
Δημοτικού» ο επιστημονικός υπεύθυνος, Ομότιμος Καθηγητής του Π.Τ.Δ.Ε.-Ε.Κ.Π.Α. κ.
Θόδωρος Γραμματάς, σας καλεί να παρακολουθήσετε την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της
έρευνας σε ειδική ημερίδα, που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου και ώρα 18:00, στο
Αμφιθέατρο του Μαρασλείου Διδασκαλείου. Continue Reading

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Το Θέατρο και η Αισθητική Αγωγή αποτελούν βασικούς τομείς διδασκαλίας και έρευνας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών, ενώ σημαντικό πεδίο ανάπτυξης, μέσω του  Εργαστηρίου Τέχνης και Λόγου, υπήρξε, ήδη από την ίδρυσή του (2002), το πρακτικό πεδίο αναφοράς, η  αλληλεπίδραση ακαδημαϊκού πλαισίου και σχολικής πραγματικότητας, η ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ των πεδίων έρευνας και διδασκαλίας. Συγκεκριμένα, το Εργαστήριο Τέχνης και Λόγου επικεντρώθηκε σε ενέργειες βιωματικής μάθησης και εφαρμογής του Θεάτρου στην Εκπαίδευση, καθώς και στην αξιοποίηση των τεχνικών του δράματος στη διδασκαλία. Continue Reading

3. Διαδραστικότητα του ερωτώμενου θεατή

Η πιο σύγχρονη περίοδος την οποία διανύει το «Θέατρο για ανηλίκους θεατές» από τη δεκαετία του ’90 και μετά, είναι αυτή που βρίσκεται σήμερα στη δημιουργική και συνεχώς εξελισσόμενη φάση, γι’ αυτό και οποιαδήποτε ταξινομική διάθεση και κριτική αποτίμηση είναι ακόμα παρακινδυνευμένες. Continue Reading

Ο θεατής: Τυπολογία του ανηλίκου κοινού

Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είδους με το οποίο ασχολούμαστε, που συνιστά εννοιολογικό, ιδεολογικό και μορφολογικό του γνώρισμα, είναι ο τρόπος με τον οποίο προβάλλονται και εμφανίζονται σ’ αυτό οι έννοιες της «παιδικότητας» και της «νεότητας», ως ζητούμενα και στόχοι που επικεντρώνουν το ενδιαφέρον των συγγραφέων. Άλλοτε από ψυχαναλυτικά ερμηνεύσιμους λόγους (έκφραση απωθημένων επιθυμιών, αναπόληση του παρελθόντος, υπεραναπλήρωση), άλλοτε από ιδεολογικές σκοπιμότητες (διαμόρφωση συνειδήσεων στις νέες γενιές) και άλλοτε από απλή διδακτική και συμβουλευτική διάθεση των ενηλίκων προς τους ανηλίκους, αυτοί απευθύνονται στα παιδιά και τους νέους, θεωρώντας ότι η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα συνιστά τους κατεξοχήν (όχι όμως και τους μοναδικούς) αποδέκτες των έργων τους. Continue Reading