Παιδαγωγική σκοπιμότητα και ιδεολογική λειτουργία
Η αντιστοιχία του «θεατρικού» με το «πραγματικό», στηριζόμενη στη σύμβαση μεταξύ ηθοποιών και θεατών κατά τη διάρκεια της παράστασης και η αμοιβαία αποδοχή της «ψευδαίσθησης» του θεάματος, όχι μόνο δεν υπονομεύουν ή αναιρούν την αξία των σκηνικά εκπορευομένων μηνυμάτων, αλλά μάλλον επιτείνουν την αξία τους και ενισχύουν την αναφορικότητά τους στη συνείδηση των θεατών στην πλατεία, γεγονός που καθιστά το θέατρο κατεξοχή μέσο διαφώτισης των μαζών, παιδείας ή ακόμα και προπαγάνδας, ανάλογα με τις κρατικές αρχές ή τις κοινωνικές δυνάμεις που το ελέγχουν. Continue Reading
