Theodore Grammatas

Η διδακτορική διατριβή με τίτλο «το ελληνικό Θέατρο για ανήλικους θεατές στο τελευταίο τέταρτο του 20^ου αιώνα», συνιστά μία εστιασμένη χωροχρονικά και μεθοδολογικά ερευνητική απόπειρα εξέτασης, ανάλυσης και ανάδειξης των ιδιαίτερων γνωρισμάτων του θεάτρου που παράγεται από ενήλικες επαγγελματίες δημιουργούς της λογοτεχνίας και του δράματος για να καταναλωθεί από ανήλικους θεατές στην Ελλάδα του τελευταίου τέταρτου του 20ου αιώνα. Continue Reading

Το έργο του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» είναι ένας δύσβατος δραματικός τόπος. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο γεγονός ότι το τέλος του είναι παράταιρο —αφού αποτελεί κατοπινή προσθήκη και σαφώς δεν είναι στο ύψος της ποίησης και της στοχαστικότητας του αισχυλικού— αλλά είναι και η ίδια η υφή της σύγκρουσης και η μυρωδιά της αρρώστιας και της σήψης που δημιουργούν ερμηνευτικά προβλήματα. Continue Reading

Σε αντίθεση με τους μεγάλους μας τραγικούς, ο χρόνος για τον Αριστοφάνη δεν λειτουργεί πια υπέρ του. Όλο και θαμπώνει η λάμψη των έργων του, και τούτο γιατί οι περισσότερες παραστάσεις που βλέπουμε δεν έχουν να μας πουν πια απολύτως τίποτε. Continue Reading

Τους «Όρνιθες» σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου παρουσίασε στην Επίδαυρο η Στέγη και συνεχίζει στην Αθήνα. Continue Reading

1. Ερευνητικά ζητούμενα διατριβής:

            Η μελέτη προσανατολίστηκε κυρίως στη μελέτη των θεατρικών κωδίκων και σημείων, τη λειτουργία τους και την αισθητική τους παρουσία στο πλαίσιο της παράστασης αλλά και στη λειτουργική χρήση της ιδιαίτερης γλώσσας της μουσικής που αναδεικνύεται καθ΄εαυτήν, ακόμα και στο πλαίσιο του σκηνικού θεάματος. Continue Reading

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός έχει αφομοιώσει το μεταμοντέρνο και τις αρχές του. Και το άφησε να πλανηθεί πάνω από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου με την παράσταση της «Λυσιστράτης» που σκηνοθέτησε. Μία παράσταση pastiche, στην οποία εξαφανίστηκε κάθε διαφοροποιητικό στοιχείο του δραματικού είδους και εμφανίστηκε η συνύφανση της αναπαράστασης με την αφήγηση, των δρώντων και των δι’ απαγγελίας. Continue Reading