Theodore Grammatas

Αν ως παράσταση θεωρήσουμε την «ποιητική της μνημοσύνης», αφού σ’ αυτή συνενώνονται δημιουργικά η μνήμη του συγγραφέα με τη μνήμη του ηθοποιού και η μνήμη του θεατή με τη μνήμη της κοινωνίας, τότε το θέατρο μπορεί να αποκληθεί «τέχνη της μνήμης» , του αναστοχασμού και της επαναληπτικής εμφάνισης του παρελθόντος στο παρόν, άρα της χρονούμενης παρουσίας ενός αχρονικού παρελθόντος, δια της οποίας η πολιτισμική μνήμη (ως συλλογικό προϊόν) εγκιβωτίζεται στην ατομική μνήμη (ως υποκειμενικό δημιούργημα) του θεατή με καθολική αναφορά . Continue Reading

Το Θέατρο Στοά ξεκινάει από φέτος μια καινούργια πορεία , αφού παραδίνεται στους νεώτερους συνεργάτες του η σκυτάλη για να συνεχίσουν έναν αγώνα που ξεκίνησε πριν από 45 ακριβώς χρόνια, στο ίδιο θέατρο, με μια συνεχή παρουσία και πάντοτε με μια τολμηρή πρόταση. Continue Reading

Θέατρο. Αυτό το μοναδικό γλωσσικό και μεταγλωσσικό, υλικό και άυλο δημιούργημα του ανθρώπινου πνεύματος, με κοινή λεκτική καταγωγή στις χώρες του Δυτικού Κόσμου [Λατινικά theatrum, Γαλλικά théâtre, Αγγλικά theater, Ιταλικά και Ισπανικά teatro, Ρωσικά teatr, Ολλανδικά theater, Δανέζικα teater, Φινλανδικά teatteri, Εσθονικά teater, Σουηδικά teater, Πορτογαλικά teatro, Ρουμανικά teatru, Βουλγαρικά τeaљp, Αλβανικά teatër, Σκοπιανά τeaτap] Continue Reading

Διανύουμε ήδη το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα. Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο είναι σε μεγάλο βαθμό πρωτόγνωρες, σε σχέση με ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Οι προκλήσεις είναι ποικίλες και οι προοπτικές απεριόριστες. Continue Reading

Το πρόβλημα της ύπαρξης ή μη μιας πραγματικότητας (και ποιας), έξω από τη διάσταση του νοούντος υποκειμένου, η σχέση δηλαδή της υποκειμενικότητας της συνείδησης με την αντικειμενικότητα του κόσμου, αποτελεί θέμα ποικιλότροπης προσέγγισης από διαστάσεις όπως η οντολογία και η γνωσιολογία, η ψυχολογία και η μεταφυσική, η νευροφυσιολογία και η κοινωνιολογία. Continue Reading

Ο όρος μεταπολεμικό θέατρο σαφώς διακριτός από κάθε άλλο, αποτελεί το τελευταίο εγγύτερο προς εμάς στάδιο ανάπτυξης του νεοελληνικού θεάτρου. Αν και χρονολογικά υπήρξαν σημαντικά ιστορικά δεδομένα που μπορούν ν’ αποτελέσουν το terminus post quern εντοπίζοντας με σαφήνεια τη θέση του σε μια ενδεχόμενη περιοδολόγηση, όμως η εκ του σύνεγγυς διαπραγμάτευση αποδεικνύει ότι μια παρόμοια άποψη ούτε επιστημολογικά είναι επαρκής, ούτε μεθολογικά πλήρης. Continue Reading