Στις αρχές του 21ου, η Ελλάδα έχει μπει στη δίνη μεγάλων οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών αναταράξεων, που έχουν ανατρέψει την μέχρι σήμερα εικόνα της Ευρωπαϊκής της πορείας και έχουν επιφέρει ριζικές αλλαγές στη νοοτροπία, την ιδεολογία και την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων πολιτών. Σ’ αυτές τις νέες συνθήκες, μια νέα πραγματικότητα αρχίζει αντίστοιχα να κάνει την εμφάνισή της και στο θέατρο, που διαφοροποιείται αισθητά από κάθε προηγούμενη και δημιουργεί σταδιακά μια νέα φυσιογνωμία, η οποία βρίσκεται ακόμα στη γέννησή της. Continue Reading
-
Μηχανισμοί απώθησης και λειτουργίες επανεγγραφής της Ιστορίας στη Σύγχρονη Ελληνική Δραματουργία
-
Ο πειραματισμός στο σύγχρονο θέατρο
Η έννοια νοηματοδοτείται «ως προς έτερο», πάντα εντός συγκεκριμένου πλαισίου αναφοράς, εκτός του οποίου αυτοαναιρείται. Εξ αυτού και ο εξαιρετικά ευμετάβλητος χαρακτήρας της.Ως δομικά συστατικά του (μεταξύ άλλων), μπορεί να θεωρηθούν η επινοητικότητα και η δημιουργικότητα, σε συνάρτηση προς το ερευνητικό πνεύμα, το νεοτερισμό και την καινοτομία, σε σχέση προς το ήδη υπάρχον. Continue Reading
-
Θέατρο για παιδιά : σύγχρονες προσεγγίσεις – επιλογές και αξιολογήσεις
Το θέατρο για παιδιά πλέον έχει γίνει ένας ιδιαίτερος χώρος καλλιτεχνικής δημιουργίας με αυξημένες απαιτήσεις, με υψηλές αισθητικές προδιαγραφές, με αυτόνομη παρουσία στο επίπεδο του θεατρικού γίγνεσθαι της σύγχρονης κοινωνίας, με ολοένα και περισσότερο διογκούμενο ρόλο στη διαμόρφωση των προσωπικοτήτων των ανήλικων θεατών. Continue Reading
-
Η θεατρική αγωγή στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Γενικές αρχές και επισημάνσεις
1. Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Μύηση στο παιχνίδι των ρόλων και τη σωματική έκφραση
Οι σκοποί της Γενικής Εκπαίδευσης στο Ελληνικό Σχολείο ορίζονται και συγκεκριμενοποιούνται με τρόπο σαφή και αναλυτικό ανεξαρτήτως νόμων και διαταγμάτων που κατά καιρούς αλλάζουν και εκσυγχρονίζονται. Η υλοποίησή τους όμως επαφίεται στους εκπαιδευτικούς. Continue Reading
-
Ο Yukio Ninagawa και το Αρχαίο Δράμα
Ο Yukio Ninagawa (1935-) σταδιοδρόμησε στην Ιαπωνία ως ηθοποιός, αλλά από το 1969 στράφηκε στη σκηνοθεσία. Στο παγκόσμιο κοινό απέκτησε φήμη με τον Μάκβεθ (1980), παράσταση για την οποία βραβεύτηκε. Το ενδιαφέρον του για το κλασσικό ρεπερτόριο παρουσιάζεται αδιάπτωτο. Ο Ninagawa επανέρχεται με νέες παραγωγές σε έργα τα οποία έχει ήδη ανεβάσει. Έξι διαφορετικές σκηνοθετικές προτάσεις κατέθεσε για τον Άμλετ. Continue Reading
-
Odile Popescu , “ΦΑΟΥΣΤ 1 του Γκαίτε προσαρμοσμένο και σκηνοθετημένο για τον 21ο αιώνα”, Αμερικανό-Γερμανική παραγωγή Πανεπιστήμιο Newark Delaware, 2014 σκηνοθεσία Heinz-Uwe Haus
Παρακολουθώντας το ΦΑΟΥΣΤ 1 του Γκαίτε, πρωτοεκτελεσμένο το 1809 στην Braunschweig (Γερμανία), σε μία Αμερικανό-Γερμανική σκηνή το 2014 στον Newark (Νιούαρκ) (Delaware) (Ντέλαγουερ), ένιωσα μαζί, φωτισμένη και κατά έναν περίεργο τρόπο, πάρα πολύ άνετα. Ξαφνικά κατάλαβα πόσο παρούσα μπορεί να είναι η κλασσική μας κληρονομιά, εάν είμαστε πρόθυμοι να το αναγνωρίσουμε. Γνωρίζω ότι ο Μοντέρνος Ρουμανικός πολιτισμός αναδύθηκε και αναπτύχθηκε με πολλές άλλες επιρροές επίσης, μερικώς αυτών της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης. Ο ρόλος του μοντέλου της Γαλλίας ειδικά στα πεδία των πολιτικών ιδεών, διοίκησης και δικαίου, όπως επίσης της λογοτεχνίας συνοδεύτηκε, από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, από την Γερμανική κουλτούρα επίσης (οι γονείς μου διάβαζαν στο σχολείο στο Βουκουρέστι τα Κλασσικά της Βαϊμάρη και τραγουδούσαν Χέινς Λόρελευ), κάτι που γαλούχησε σταθερές σχέσεις με τον Γερμανικό κόσμο όχι μόνο σε πολιτιστικό επίπεδο αλλά στην καθημερινή ζωή επίσης. Μεγαλωμένη σε Ρουμάνικη και Γερμανική κουλτούρα βίωσα από την παιδική ηλικία ότι η Ευρωπαϊκή ταυτότητα αυτό-προσδιορίζεται μέσω της διαφορετικότητας στην ενότητα. Αλλά στην βιασύνη της εποχής της παγκοσμιοποίησης και της πληροφόρησης κάποιος εύκολα ξεχνάει τις κεντρικές συνδέσεις της συλλογικής Δυτικής μνήμης.
