Theodore Grammatas

H παιδική ηλικία ως μεταβατικό στάδιο πριν την ενηλικίωση και το παιδικό σώμα ως «πύλη εισόδου και εξόδου» που συμβάλλει καταλυτικά στη μαθησιακή διαδικασία δια της «πρόσκτησης της πολυαισθητηριακά βιωματικής γνώσης» (Σταμάτης, 2008: 429-438), έχουν αποτελέσει αντικείμενο ευρύτατης επιστημονικής μελέτης. Στο πλαίσιο αυτό φαίνεται πως δεν θα συνιστούσε υπερβολή η ανάγνωση της ιστορίας της παιδικής ηλικίας ως “περιπέτεια” των παιδικών σωμάτων σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Continue Reading

Κρίνοντας από τη διαρκώς εμπλουτιζόμενη σχετική βιβλιογραφική παρουσία, διαπιστώνεται πως το ενδιαφέρον για τη συστηματική διερεύνηση του παραστατικού γεγονότος έχει ήδη χαράξει μια από τις πιο ελπιδοφόρες ατραπούς για τη θεατρολογική επιστήμη στη χώρα μας. Στον πρώτο τόμο της μελέτης της με τίτλο Η αρχαία ελληνική τραγωδία στο Εθνικό Θέατρο, η Κατερίνα Αρβανίτη πραγματεύεται διεξοδικά τη διαμόρφωση των υφολογικών γνωρισμάτων της εν λόγω σκηνοθετικής και υποκριτικής Σχολής, ξεκινώντας από την έναρξη λειτουργίας του  Βασιλικού Θεάτρου (1901-1908) με τον Θωμά Οικονόμου, συνεχίζοντας με τη θεμελίωση της παράδοσης κατά την πρώτη περίοδο λειτουργίας του Εθνικού Θεάτρου (1932-1934), που σημαδεύεται από την διδασκαλία του Φώτου Πολίτη, καταλήγοντας στην παγίωση της παράδοσης αυτής με την επικράτηση των αισθητικών και ιδεολογικών προτύπων που εισηγείται στο Βασιλικόν Θέατρον ο Δημήτρης Ροντήρης (από το 1935 ως το 1955).

Continue Reading