Theodore Grammatas

Η νέα σωφρονιστική πολιτική αποτυπώνεται στο τρίπτυχο «Ασφάλεια, Ανθρωπισμός, Επανένταξη», που έχει αναγνωριστεί διεθνώς ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα στις φυλακές με τη συμβολή της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της τέχνης (Φυτράκης, 2016).

Η εκπαίδευση θεωρείται ότι μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο ζωής των κρατουμένων και να οδηγήσει σε μια αίσθηση κοινωνικής ευθύνης και στην υιοθέτηση κοινωνικά αποδεκτών συμπεριφορών (Wallack, Kendall & Briggs, 1939; Milliken, 2008).

Η διεθνής έρευνα έχει δείξει  πως οι κρατούμενοι αισθάνονται ικανοποιημένοι από την εμπλοκή τους σε εκπαιδευτικές και δημιουργικές δραστηριότητες καθώς τους δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξουν πλευρές της προσωπικότητάς τους που δεν είχαν καλλιεργήσει στο παρελθόν ή δεν γνώριζαν ότι διέθεταν και να αλλάξουν ιδέα για τον εαυτό τους, δίνοντάς του μεγαλύτερη αξία (Zimmerman, 2000; O’Connor & Mullen, 2011; Kershaw & Nicholson, 2011).