Το δραματικό κείμενο δεν αποτελεί ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό προϊόν γραπτού εντέχνου λόγου, που διαθέτει μια αυτοαναφορικότητα και αυτοδυναμία στην ερμηνεία του, εγγεγραμμένη σ’ αυτό από το συγγραφέα, όπως κάθε άλλο λογοτεχνικό είδος (ποίηση, πεζογραφία). Αντίθετα συνιστά ένα ανοιχτό σύστημα πολλαπλών σημείων (άρα και ερμηνειών), που μεταγράφονται σκηνικά από το σκηνοθέτη και τους άλλους συντελεστές της παράστασης, μεταξύ των οποίων καθοριστικό ρόλο παίζει ο ηθοποιός. Οι θεατές καλούνται να αποκωδικοποιήσουν το σύνθετο σκηνικό θέαμα και να επικοινωνήσουν με τα εκπορευόμενα μηνύματά του κατά ποικίλους τρόπους, που ξεπερνούν τις παγιωμένες, κειμενικά εγγεγραμμένες δυνατότητες του γραπτού λόγου.
-
Ρίζες και ανθοφορία του κωμικού στην Αριστοφανική Κωμωδία
-
Θέατρο “Νο”
Ένα εξαιρετικό θέαμα ιαπωνικού θεάτρου παρουσιάστηκε την Τετάρτη 16 Ιουνίου στο Ηρώδειο. Το κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει την υψηλή αισθητική και την άρτια κατάρτιση των ηθοποιών του θιάσου σε σκηνοθεσία Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα.
Φυλλομετρήστε το ΝΕΟ βιβλίο «Το ελληνικό θέατρο στον 20ό αιώνα»
© 2015 Theodore Grammatas | θέατρο και Παιδεία | Designed by Vergo
