Theodore Grammatas

Πρωταρχικό ρόλο στις επιλογές των συγγραφέων και των ανθρώπων του θεάτρου γενικότερα (αντίστοιχα βέβαια με τις επιταγές και τις αναμονές του κοινού) παίζει, άλλοτε με φανερό και άλλοτε με λανθάνοντα τρόπο, η διαρκής και έμμονη ανάγκη που διατρέχει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της για καθορισμό της πολιτισμικής φυσιογνωμίας και προσδιορισμό της ταυτότητάς της, τόσο με τρόπο αποφατικό, όσο και καταφατικό, σε σχέση με την ταυτοσημία αλλά και την ετερότητά της. Αυτός είναι ο γνώμονας που σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζει τις επιλογές της και αυτό αποτελεί ζητούμενο που οριοθετεί την πορεία της κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα.

Η αναζήτηση, ο εντοπισμός και η διαπίστωση του εθνικού, του γηγενούς, της ταυτότητας σε μια επιμέρους ή συνολική έκφραση της πολιτιστικής δημιουργίας ενός ευρύτερου συνόλου (έθνους/λαού), δεν μπορεί να γίνει παρά διττά και αμφίδρομα. Από τη μια, ως προς ένα αποφατικό τρόπο, με την κατανόηση του διαφορετικού και της ετερότητας που διακρίνει την άποψη που τα μέλη της συγκεκριμένης ομάδας διατυπώνουν σχετικά με το άλλο, το ανοίκειο σ’ αυτά και από την άλλη, ως προς ένα καταφατικό τρόπο προσέγγισης του ζητουμένου,  με την άποψη, που σύστοιχα διατυπώνουν σε αναφορά προς ένα εμείς, που περιλαμβάνει και τη δική τους δημιουργία.