Theodore Grammatas

Αν ως παράσταση θεωρήσουμε την «ποιητική της μνημοσύνης», αφού σ’ αυτή συνενώνονται δημιουργικά η μνήμη του συγγραφέα με τη μνήμη του ηθοποιού και η μνήμη του θεατή με τη μνήμη της κοινωνίας, τότε το θέατρο μπορεί να αποκληθεί «τέχνη της μνήμης» , του αναστοχασμού και της επαναληπτικής εμφάνισης του παρελθόντος στο παρόν, άρα της χρονούμενης παρουσίας ενός αχρονικού παρελθόντος, δια της οποίας η πολιτισμική μνήμη (ως συλλογικό προϊόν) εγκιβωτίζεται στην ατομική μνήμη (ως υποκειμενικό δημιούργημα) του θεατή με καθολική αναφορά . Continue Reading

Το Θέατρο Στοά ξεκινάει από φέτος μια καινούργια πορεία , αφού παραδίνεται στους νεώτερους συνεργάτες του η σκυτάλη για να συνεχίσουν έναν αγώνα που ξεκίνησε πριν από 45 ακριβώς χρόνια, στο ίδιο θέατρο, με μια συνεχή παρουσία και πάντοτε με μια τολμηρή πρόταση. Continue Reading