Το έργο που άφησε ο Brecht έχει τεράστιο όγκο: θεατρικά έργα, ποιήματα, μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, θεωρητικά κείμενα για το θέατρο, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, την τέχνη, την πολιτική, σκηνοθετικές σημειώσεις, ημερολόγιο. Continue Reading
Ιστορία Θεάτρου
Category
-
Ο Brecht μέσα στο χρόνο: η πορεία προς ένα διαλεκτικό θέατρο
-
Δι’ εορτάς σχολείων και οικογενειών: ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και η συμβολή του στη θεμελίωση του θεάτρου για παιδιά στην Ελλάδα
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (1867-1951), ένας από τους πολυγραφότερους νεοέλληνες λογοτέχνες, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός της λογοτεχνίας και ακάματος εργάτης του λόγου, αφιέρωσε μέρος της πολυσχιδούς δραστηριότητάς του και στη λογοτεχνία που απευθύνεται στα παιδιά,[1] σε μια εποχή που αυτό το είδος βρισκόταν ακόμη υπό διαμόρφωση στην Ελλάδα αναζητώντας τον βηματισμό του μέσα στο ευρύτερο πεδίο της λογοτεχνικής έκφρασης. Continue Reading
-
Ratio Vs Absurdum και vice versa. Ο “Καλιγούλας” του A. Camus και οι αφετηρίες του “Θεάτρου του Παραλόγου”
Ο όρος «Θέατρο του Παραλόγου» διαθέτει ευρύτατο περιεχόμενο που όμως στερείται συγκεκριμένου νοήματος, αφού σημασιοδοτείται μάλλον αρνητικά σε σχέση με εκείνο που δεν είναι, παρά θετικά, ως προς το συγκεκριμένο που ειδικότερα εκφράζει. Continue Reading
-
“Ο Οθέλλος ξαναγυρίζει”. Το μεταθέατρο του Νίκου Καζαντζάκη.
Η κατανόηση της έννοιας μεταθέατρο στην πολυπλοκότητα και ποικιλία των επιμέρους εκδοχών της, προϋποθέτει ανασημασιδότηση της έννοιας θεατής και εμβάθυνση στο περιεχόμενο και τη λειτουργία της θεατρικής επικοινωνίας. Continue Reading
-
Ένας αιώνας αστικού δράματος. Πορεία του νεοελληνικού θεάτρου στον 20o αιώνα
“Ούτε πόθος επιδείξεως ακαίρου, ούτε όρεξις πολυτελείας περιττής πιστεύσατε το, κυρίαι και κύριοι – αλλ’ αυτή η Ανάγκη η σκληρά και αδυσώπητος, υπαγορεύει την διάλεξιν αυτήν […]. Το ελληνικόν θέατρον έχει ανάγκην να λυτρωθή από τάς ακάνθας και τάς τριβόλους που αποφράττουν την οδόν της προόδου του […]. Continue Reading
-
Η εκφραστική αναζήτηση του Ν. Καζαντζάκη
Η πολυπλοκότητα των εκφραστικών μέσων βρίσκει τη βαθύτερη ενότητά της στον λόγο, την αιτιολογημένη δηλαδή και συγκροτημένη έκφραση οποιασδήποτε μορφής μηνύματος. Από τη στιγμή που δημιουργείται, για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα, αυτή η έννοια, μια ολόκληρη κακοδαιμονία αρχίζει για την ευρωπαϊκή σκέψη που θεωρεί το δικό της «λόγο» μοναδικό, ανάμεσα στους «λόγους» των άλλων πολιτισμών[1] . Continue Reading