Από τους μεγάλους εκπροσώπους της πρώτης φάσης του ρεαλισμού, ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ, ήταν, κατά τη γνώμη μου, ο πιο τολμηρός στην αντιμετώπιση της φόρμας (βλ. για παράδειγμα, έργα τόσο διαφορετικά όπως ο σκληρός νατουραλισμός του «Πατέρα» και ο απόλυτος μοντερνισμός του «Ονειροδράματος» και «Προς Δαμασκό»), αλλά και ο πλέον προκλητικός σε ό,τι αφορά τις ιδέες του γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις. Continue Reading
Κριτική Θεάτρου
Category
-
Τζούλια χωρίς πάθη δεν είναι Τζούλια
-
Tα κλισέ και το θέατρο της Κιτσοπούλου με αφορμή τη Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α
Η Λένα Κιτσοπούλου είναι από τις δημιουργούς που τους αναγνωρίζω ένα πράγμα: την ικανότητά τους να γράφουν με μια γλώσσα που κάθε ανάσα της απελευθερώνει θέατρο. Θα τολμούσα να πω μάλιστα πως, αυτή τη στιγμή, δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάποιον άλλο Έλληνα θεατρικό συγγραφέα που να της παραβγαίνει σ’ αυτό τον τομέα. Continue Reading
-
“Το γλυκό πουλί της νιότης”, του Τέννεση Ουίλιαμς, στο θέατρο «Άλμα».
«Το γλυκό πουλί της νιότης» διαδραματίζεται στον αμερικανικό Νότο στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Κεντρικά πρόσωπα η Αλεξάντρα ντελ Λάγκο, μία διάσημη σταρ του Χόλλυγουντ με τη λάμψη της σε φθίνουσα πορεία, και ο Τσανς Γουέην, ένας γοητευτικός επαγγελματίας συνοδός κυριών με όνειρα για καριέρα ηθοποιού. Continue Reading
-
“Στιλιζαρισμένος φόβος”
Ο Αυστριακός Στέφαν Τσβάιχ δεν είναι κάποιος άγνωστος στο ελληνικό κοινό. Αντίθετα, είναι από τους πλέον πολυμεταφρασμένους ξενόγλωσσους συγγραφείς (80 τουλάχιστον εκδοτικοί οίκοι εμπλέκονται στη διακίνηση των έργων του), με τις περισσότερες μεταφράσεις να γίνονται από τα αγγλικά και γαλλικά και όχι κατευθείαν από τα γερμανικά, μια πρακτική που πολλές φορές είχε ως κατάληξη μεταφραστικά εκτρώματα. Continue Reading
-
«Ο βίος του Γαλιλαίου» του Μπρεχτ, στο Θέατρο Rex
Η παράσταση του έργου «Ο βίος του Γαλιλαίου» του Μπ. Μπρεχτ στη νεότερη εκδοχή της, την αμερικάνικη του 1947, στην εμβληματική παράσταση με τον Charles Laughton, παρουσιάστηκε από τη σκηνή του Θεάτρου Κοτοπούλη-Rex σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Continue Reading
-
Μια τραγουδίστρια φαλακρή και έντιμη
«Η φαλακρή τραγουδίστρια» του Ιονέσκο, που είδαμε στο Blackbox (από το «θέατρο ΔΕΝ»), είναι ένα εργο που γεννήθηκε (1948) εισπνέοντας τις αναθυμιάσεις της ατομικής βόμβας, ένα έργο που έδωσε σκηνικό χώρο να γίνει θέαμα η απόλυτη ακύρωση του νοήματος. Continue Reading
