Ο μύθος, αποτελώντας ένα πολυσημικό σύστημα σημασίας διαδοχικά μετασχηματιζόμενο, ερμηνεύεται και νοηματοδοτείται όχι τόσο ούτε μόνο από το περιεχόμενο του καθαυτό, όσο από το γενικότερο πλαίσιο αναφοράς του, κάθε φορά (Roudhard, 1977).
Continue ReadingΘεωρία Θεάτρου
Category
-
Ο τραγικός μύθος από την Αρχαία Ελλάδα στη Σύγχρονη
-
Ο ρόλος του Θεάτρου και της δραματικής τέχνης στην ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησης σε γυναίκες κρατούμενες.
Η νέα σωφρονιστική πολιτική αποτυπώνεται στο τρίπτυχο «Ασφάλεια, Ανθρωπισμός, Επανένταξη», που έχει αναγνωριστεί διεθνώς ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα στις φυλακές με τη συμβολή της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της τέχνης (Φυτράκης, 2016).
Η εκπαίδευση θεωρείται ότι μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο ζωής των κρατουμένων και να οδηγήσει σε μια αίσθηση κοινωνικής ευθύνης και στην υιοθέτηση κοινωνικά αποδεκτών συμπεριφορών (Wallack, Kendall & Briggs, 1939; Milliken, 2008).
Η διεθνής έρευνα έχει δείξει πως οι κρατούμενοι αισθάνονται ικανοποιημένοι από την εμπλοκή τους σε εκπαιδευτικές και δημιουργικές δραστηριότητες καθώς τους δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξουν πλευρές της προσωπικότητάς τους που δεν είχαν καλλιεργήσει στο παρελθόν ή δεν γνώριζαν ότι διέθεταν και να αλλάξουν ιδέα για τον εαυτό τους, δίνοντάς του μεγαλύτερη αξία (Zimmerman, 2000; O’Connor & Mullen, 2011; Kershaw & Nicholson, 2011).
Continue Reading -
Έννοιες, αξίες και ιδέες στο αρχαίο δράμα: Η μεθοδολογία της έρευνας και της ψηφιακής αποτύπωσης στην πρώτη φάση του προγράμματος VAST
Ο αξιακός πλούτος του αρχαίου ελληνικού δράματος και η διαχρονική δυναμική του είναι ζητήματα αναμφισβήτητα. Η κοινωνική και πολιτική σημασία και λειτουργικότητα που προσέλαβε το δράμα και το θέατρο στο πλαίσιο της αθηναϊκής δημοκρατίας είναι, επίσης, στοιχεία που έχουν επανειλημμένα συζητηθεί και αποδειχθεί στο πλαίσιο της επιστημονικής έρευνας για το αρχαίο δράμα, διεθνώς. Το γεγονός ότι τα σωζόμενα κείμενα του είδους αυτού συνεχίζουν μέχρι τις μέρες μας να παρουσιάζονται επί σκηνής σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και ότι τα κειμενικά σημαινόμενά τους, μέσω του παραστασιακού γεγονότος, συνεχίζουν να προβάλλονται, να αποκωδικοποιούνται, αλλά και να διανοίγουν επιπλέον σήμερα την προοπτική ενός γόνιμου διαπολιτισμικού και διακειμενικού διαλόγου ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτιστικές παραδόσεις, υπήρξε κεντρικός άξονας του επιστημονικού και ερευνητικού προβληματισμού που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος VAST (Values Across Space and Time).
Continue Reading -
H νέα ιστορικότητα μετά το τέλος της ιστορίας και ο νέος θεατής: Οι προκλήσεις της φεστιβαλικής Επιδαύρου
Σε αντίθεση με το Φεστιβάλ Αθηνών, το έτερον ήμισύ του, το Φεστιβάλ Επιδαύρου είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, σαφώς πιο δύσκολη, πιο περιπλεγμένη τόσο σε επίπεδο οργάνωσης όσο και φιλοσοφίας, πολιτικής και λειτουργίας. Υπ’ αυτήν την έννοια, η διοργάνωση της ημερίδας «Το παρελθόν και το μέλλον της Επιδαύρου», που φιλοξένησε στο πρόγραμμά του το Φεστιβάλ Αθηνών/Επιδαύρου στην Πειραιώς 260 στα μέσα Ιουνίου (2022) ήταν, από όλες τις απόψεις, μια ευεργετική παρέμβαση. Βέβαια, ουδείς προφήτης, οπότε κάθε πρόβλεψη που αφορά το μέλλον του θεσμού δεν μπορεί παρά να είναι απλώς μια υπόθεση εργασίας με όλο το ρίσκο που εμπεριέχει. Αλλά ακόμη και έτσι δεν παύει να είναι υπόθεση απολύτως αναγκαία, ιδίως αν λάβει κανείς υπόψη του το γενικότερο κλίμα που επικρατεί.
Continue Reading -
Values Across Space and Time: Αποτελέσματα A’ Φάσης Έρευνας Κοινού
Το αρχαίο δράμα παραμένει στις μέρες μας ζωντανό θέαμα και αντιπροσωπεύει μέσα στη διαχρονία του την έννοια του «κλασικού». Στην τεράστια διαδρομή του στον χρόνο, έχει πλέον χάσει τον καθαρά ελληνοκεντρικό χαρακτήρα του και έχει αποκτήσει διαστάσεις παγκοσμιότητας. Ο υπαινικτικός και αλληγορικός λόγος με τον οποίο προσεγγίζεται η βία, η εξουσία, η φιλοδοξία, η προσωπική ευθύνη για τις καταστάσεις, ο σεβασμός προς τους θεούς κ.ά. απομακρύνει την αρχαία τραγωδία από τον στόχο μιας πιστής αναπαράστασης γεγονότων και προσώπων της ιστορίας, πλησιάζει όμως και υλοποιεί το όραμα της σύλληψης και της έκφρασης του καθολικού, του συλλογικού και του διαχρονικού. Έτσι, μπορεί παντού και πάντα να αναδεικνύει θέματα όπως το αδιέξοδο της βίας, της αλαζονείας, το παράλογο και το ανώφελο του πολέμου, την ματαιοδοξία και την υπεροψία των ισχυρών, το «ήθος» των αδύναμων κ.ά.
Continue Reading -
Θεατρικό εργοτάξιο ανακυκλώσεων, μπότοξ και influencers
Η πρακτική της ανακύκλωσης είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η ιστορία του ανθρώπου. Το ότι απασχολεί τόσο πολύ στις μέρες μας είναι γιατί η αναπαραγωγική δυναμική της νέας τεχνολογίας είναι όντως πρωτόγνωρη, σε σημείο να υποστηρίζουμε, χωρίς να υπερβάλλουμε, ότι όλα πλέον είναι δυνάμει ανακυκλώσιμα: από πλαστικά, χαρτιά, σιδηρικά, σκουπίδια, φαγητά, μέχρι ιδέες, συμπεριφορές, γούστο, κείμενα, παραστάσεις, σκηνοθεσίες, ιδεολογίες, τεχνικές. Ακόμη και τα συστατικά του μέχρι πρότινος θεϊκού δημιουργήματος (ο άνθρωπος), έχουν περάσει πλέον στη δικαιοδοσία της υψηλής τεχνολογίας.
Continue Reading
