«Όταν μερικοί άνθρωποι βρεθούν μαζί κάποιο διάστημα για οποιοδήποτε λόγο, για να διασκεδάσουν, να εργαστούν, να πολεμήσουν, να αλλάξουν τον κόσμο ή να διαπράξουν εγκληματικές πράξεις, ως θεραπευόμενοι, ως εκδρομείς, ως μέλη μιας οικογένειας, ως φυλακισμένοι, ως πιστοί ή ως εκπαιδευόμενοι, δημιουργούνται συναισθήματα που τους διαπερνούν και τους δονούν, επιθυμίες και φόβοι, σενάρια και φαντασιώσεις, άγχη που τους κινητοποιούν ή τους ακινητοποιούν και, βέβαια, μια ιδιαίτερη αίσθηση, που τη μοιράζονται όλοι, ότι αποτελούν μαζί μια ενότητα. Μια ενότητα που τους κάνει στα μάτια τους να ξεχωρίζουν από τους άλλους, από όλους εκείνους που είναι εκτός».1 Continue Reading
Θεωρία Θεάτρου
Category
-
Δυναμική της ομάδας: Οι θεατές ως ομάδα- Η έννοια της επικοινωνίας
-
“Η μνήμη του Θεατή”, δημοσιευμένο στο “Εισαγωγή στην Ιστορία και τη Θεωρία του θεάτρου”, Αθήνα Εξάντας 2011, 173-195
Αν ως παράσταση θεωρήσουμε την ΄΄ποιητική της μνημοσύνης΄΄, αφού σ’ αυτή συνενώνονται δημιουργικά η μνήμη του συγγραφέα με τη μνήμη του ηθοποιού και η μνήμη του θεατή με τη μνήμη της κοινωνίας, τότε το θέατρο μπορεί να αποκληθεί ΄΄ τέχνη της μνήμης΄΄ ( Samuel 1994) , του αναστοχασμού και της επαναληπτικής εμφάνισης του παρελθόντος στο παρόν , άρα της χρονούμενης παρουσίας ενός αχρονικού παρελθόντος , δια της οποίας η πολιτισμική μνήμη ( ως συλλογικό προϊόν) εγκιβωτίζεται στην ατομική μνήμη ( ως υποκειμενικό δημιούργημα) του θεατή με καθολική αναφορά ( Schudson 1989 : 105- 112) . Continue Reading
