• Odile Popescu , “ΦΑΟΥΣΤ 1 του Γκαίτε προσαρμοσμένο και σκηνοθετημένο για τον 21ο αιώνα”, Αμερικανό-Γερμανική παραγωγή Πανεπιστήμιο Newark Delaware, 2014 σκηνοθεσία Heinz-Uwe Haus

    Παρακολουθώντας το ΦΑΟΥΣΤ 1 του Γκαίτε, πρωτοεκτελεσμένο το 1809 στην Braunschweig (Γερμανία), σε μία Αμερικανό-Γερμανική σκηνή το 2014 στον Newark (Νιούαρκ) (Delaware) (Ντέλαγουερ), ένιωσα μαζί, φωτισμένη και κατά έναν περίεργο τρόπο, πάρα πολύ άνετα. Ξαφνικά κατάλαβα πόσο παρούσα μπορεί να είναι η κλασσική μας κληρονομιά, εάν είμαστε πρόθυμοι να το αναγνωρίσουμε. Γνωρίζω ότι ο Μοντέρνος Ρουμανικός πολιτισμός αναδύθηκε και αναπτύχθηκε με πολλές άλλες επιρροές επίσης, μερικώς αυτών της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης. Ο ρόλος του μοντέλου της Γαλλίας ειδικά στα πεδία των πολιτικών ιδεών, διοίκησης και δικαίου, όπως επίσης της λογοτεχνίας συνοδεύτηκε, από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, από την Γερμανική κουλτούρα επίσης (οι γονείς μου διάβαζαν στο σχολείο στο Βουκουρέστι τα Κλασσικά της Βαϊμάρη και τραγουδούσαν Χέινς Λόρελευ), κάτι που γαλούχησε σταθερές σχέσεις με τον Γερμανικό κόσμο όχι μόνο σε πολιτιστικό επίπεδο αλλά στην καθημερινή ζωή επίσης. Μεγαλωμένη σε Ρουμάνικη και Γερμανική κουλτούρα βίωσα από την παιδική ηλικία ότι η Ευρωπαϊκή ταυτότητα αυτό-προσδιορίζεται μέσω της διαφορετικότητας στην ενότητα. Αλλά στην βιασύνη της εποχής της παγκοσμιοποίησης και της πληροφόρησης κάποιος εύκολα ξεχνάει τις κεντρικές συνδέσεις της συλλογικής Δυτικής μνήμης.

    Continue Reading

    12 Οκτωβρίου, 2015 • Κριτική Θεάτρου • Views: 6422

  • Δραματουργικά Πρότυπα και Πρωτοτυπία στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο

    Οι έννοιες μίμηση και επίδραση στη μονόδρομη επισή­μανση της από τα πολιτιστικά κέντρα προς την περιφέρεια επενέργειας και μεταφοράς του ξένου στο γηγενές, έχει ήδη δώσει δείγματα αντιμετώπισης που αποτελούν (τουλά­χιστον ως προς το θέατρο) βάση προς συζήτηση, σ’ αναφο­ρά πάντα με το πρόβλημα και τον τρόπο αντιμετώπισης κι ερμηνείας των σχέσεων μεταξύ ετερογενών πολιτιστικών παραδόσεων (Σιβετίδου: 1988, 14-22, 1990, 69-74).

    Continue Reading

    30 Σεπτεμβρίου, 2015 • Νεοελληνικό Θέατρο • Views: 11808

  • Η εικόνα του λόγου ως λόγος τη εικόνας, το θέατρο ως θέαμα

    Όταν ο Αριστοτέλης στην Ποιητική του όριζε την τρα­γωδία, έθετε ταυτόχρονα τις θεωρητικές προϋποθέσεις για τη δημιουργία της έννοιας Θέατρο, αφού η παράσταση ως σκηνική απόδοση του γραπτού κειμένου δεν αποτελεί πα­ρά την αναγκαία παράμετρο δια της οποίας η πρόθεση του δημιουργού κοινοποιείται στους αποδέκτες της δια των σημείων της παράστασης και τη δημιουργία της απαραίτη­της σύμβασης, η οποία διέπει αυτή τη συγκεκριμένη μορφή επικοινωνίας: τη μέσα σε συνειδητά δηλαδή και κοινά α­ποδεκτές εξωπραγματικές συνθήκες, εμπρόθετα προς θέα προβαλλόμενη κατάσταση, ως τέτοια εκλαμβανόμενη τόσο απ’ αυτούς που απεκδυόμενοι τον κοινωνικό τους ρόλο την παρουσιάζουν από τη σκηνή (ηθοποιοί), όσο κι εκεί­νους που προσποιούμενοι ότι υιοθετούν την αντικειμενική υπόσταση των γεγονότων που διαδραματίζονται, τα πα­ρακολουθούν από την πλατεία (θεατές).

    Continue Reading

    30 Σεπτεμβρίου, 2015 • Θεωρία Θεάτρου • Views: 10437

  • Προς τους επισκέπτες της ιστοσελίδας

    Πέρασαν ήδη οκτώ χρόνια, από τη δημιουργία της ιστοσελίδας μου .

    Continue Reading

    29 Σεπτεμβρίου, 2015 • Ειδήσεις-Σχολια • Views: 7170

  • Europe: From Transnational Common wealth to Intercultural Dialogue Or “Working the Machine” of Democratic Institutions

    Odile Popescu , An interview with Heinz-Uwe Haus

    Haus

    Today democracy is bound to the recognition of pluralism and difference. Theatre too cannot escape such a debate. It cannot avoid the question of its socio-economic basis and the political and economic analysis of the transformations created by globalization. Continue Reading

    27 Σεπτεμβρίου, 2015 • Ειδήσεις-Σχολια • Views: 3638

  • Φωτογραφίες απο την Καταληκτήρια Εκδήλωση του Προγράμματος “Θαλής”

EnglishGreek