Όταν ο Αριστοτέλης στην Ποιητική του όριζε την τραγωδία, έθετε ταυτόχρονα τις θεωρητικές προϋποθέσεις για τη δημιουργία της έννοιας Θέατρο, αφού η παράσταση ως σκηνική απόδοση του γραπτού κειμένου δεν αποτελεί παρά την αναγκαία παράμετρο δια της οποίας η πρόθεση του δημιουργού κοινοποιείται στους αποδέκτες της δια των σημείων της παράστασης και τη δημιουργία της απαραίτητης σύμβασης, η οποία διέπει αυτή τη συγκεκριμένη μορφή επικοινωνίας: τη μέσα σε συνειδητά δηλαδή και κοινά αποδεκτές εξωπραγματικές συνθήκες, εμπρόθετα προς θέα προβαλλόμενη κατάσταση, ως τέτοια εκλαμβανόμενη τόσο απ’ αυτούς που απεκδυόμενοι τον κοινωνικό τους ρόλο την παρουσιάζουν από τη σκηνή (ηθοποιοί), όσο κι εκείνους που προσποιούμενοι ότι υιοθετούν την αντικειμενική υπόσταση των γεγονότων που διαδραματίζονται, τα παρακολουθούν από την πλατεία (θεατές).
-
Η εικόνα του λόγου ως λόγος τη εικόνας, το θέατρο ως θέαμα
-
Προς τους επισκέπτες της ιστοσελίδας
Πέρασαν ήδη οκτώ χρόνια, από τη δημιουργία της ιστοσελίδας μου .
-
Europe: From Transnational Common wealth to Intercultural Dialogue Or “Working the Machine” of Democratic Institutions
Odile Popescu , An interview with Heinz-Uwe Haus
Haus
Today democracy is bound to the recognition of pluralism and difference. Theatre too cannot escape such a debate. It cannot avoid the question of its socio-economic basis and the political and economic analysis of the transformations created by globalization. Continue Reading -
Φωτογραφίες απο την Καταληκτήρια Εκδήλωση του Προγράμματος “Θαλής”
Θαλής- Καταληκτήρια
Θαλής – Αφίσα Προγράμματος
Θαλής- Καταληκτήρια
Θαλής- Καταληκτήρια
Θαλής- Καταληκτήρια
Θαλής- Καταληκτήρια
Θαλής- Καταληκτήρια -
Η Θεατρική Αγωγή στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
1. Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Μύηση στο παιχνίδι των ρόλων και στη σωματική έκφραση
Οι σκοποί της Γενικής Εκπαίδευσης στο Ελληνικό Σχολείο ορίζονται και συγκεκριμενοποιούνται με τρόπο σαφή και αναλυτικό ανεξαρτήτως νόμων και διαταγμάτων που κατά καιρούς αλλάζουν και εκσυγχρονίζονται. Continue Reading
-
“Urbi et orbi, la comparaison invisible”*
Dès que Julia Kristeva, dans les années 60, eut parlé, pour la première fois, d’ intertextualité, ce fut un bouleversement : non seulement au plan des études comparatistes, mais aussi culturelles. Continue Reading
