Το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΑΠΚΥ) έχει την τιμή να φιλοξενεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεών του για τα 20 χρόνια από την ίδρυσή του τον Marvin Carslon, Ομότιμο Καθηγητή της έδρας Sidney E. Cohn Θεάτρου στη Συγκριτική Λογοτεχνία και Μεσανατολικές Σπουδές στο Graduate Center του City University της Νέας Υόρκης, σε μια δημόσια διάλεξη με τίτλο: «Στοχασμοί για το Θέατρο στην Εποχή του Covid» (τίτλος στην αγγλική γλώσσα της ομιλίας: “Reflexions on the Theatre in the Age of Covid”).
Continue Reading-
Δημόσια υβριδική διάλεξη «Στοχασμοί για το Θέατρο στην Εποχή του Covid» από τον Καθηγητή Marvin Carslon
-
Πρόσκληση: “Αποτελέσματα Έρευνας Ancient Greek Drama and Theatre. Values Across Space and Time”
Στις 25 Οκτωβρίου 2022 ημέρα Τρίτη και ώρα 18:00 -20:00, στην αίθουσα Δρακοπούλου στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών θα διεξαχθεί ημερίδα στην οποία θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα της έρευνας Ancient Greek Drama And Theatre Values Across Space And Time. Past And Present που διεξάγει το Πανεπιστήμιο Αθηνών μέσα στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Horizon 2020 με τίτλο «Values Across Space and Time” (VAST).
Continue Reading -
Τ’ είναι τραγωδία; Τι μη τραγωδία; Και τι τ’ ανάμεσό τους; «Ελένη» του Ευριπίδη από το ΚΘΒΕ
Η «Ελένη» του Ευριπίδη διαδραματίζεται στην Αίγυπτο. Εκεί μετέφεραν οι θεοί την Ελένη, ενώ στην Τροία έστειλαν το είδωλό της. Έλληνες και Τρώες αγνοούν την πράξη των θεών και μάχονται για την Ελένη δέκα χρόνια. Έπειτα από την άλωση της Τροίας, παρασυρμένος από τα κύματα ο Μενέλαος φτάνει στην Αίγυπτο. Συναντά τυχαία την Ελένη και πληροφορείται πως ο βασιλιάς της Αιγύπτου την πιέζει να τον παντρευτεί. Ο Μενέλαος αντιμετωπίζει με δυσπιστία την εκδοχή για το είδωλο, αλλά τελικά πείθεται, όταν ένας ακόλουθός του τον πληροφορεί πως το είδωλο για το οποίο πίστευαν ότι είναι η Ελένη, χάθηκε. Με τέχνασμα το οποίο επινοεί η Ελένη δραπετεύουν προς τη Σπάρτη.
Continue Reading -
H νέα ιστορικότητα μετά το τέλος της ιστορίας και ο νέος θεατής: Οι προκλήσεις της φεστιβαλικής Επιδαύρου
Σε αντίθεση με το Φεστιβάλ Αθηνών, το έτερον ήμισύ του, το Φεστιβάλ Επιδαύρου είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, σαφώς πιο δύσκολη, πιο περιπλεγμένη τόσο σε επίπεδο οργάνωσης όσο και φιλοσοφίας, πολιτικής και λειτουργίας. Υπ’ αυτήν την έννοια, η διοργάνωση της ημερίδας «Το παρελθόν και το μέλλον της Επιδαύρου», που φιλοξένησε στο πρόγραμμά του το Φεστιβάλ Αθηνών/Επιδαύρου στην Πειραιώς 260 στα μέσα Ιουνίου (2022) ήταν, από όλες τις απόψεις, μια ευεργετική παρέμβαση. Βέβαια, ουδείς προφήτης, οπότε κάθε πρόβλεψη που αφορά το μέλλον του θεσμού δεν μπορεί παρά να είναι απλώς μια υπόθεση εργασίας με όλο το ρίσκο που εμπεριέχει. Αλλά ακόμη και έτσι δεν παύει να είναι υπόθεση απολύτως αναγκαία, ιδίως αν λάβει κανείς υπόψη του το γενικότερο κλίμα που επικρατεί.
Continue Reading -
Τα βήματα του πολέμου – “Αγαμέμνων” στην Επίδαυρο
Ο αρχέγονος μύθος και ο φιλοσοφικός στοχασμός συναπαρτίζουν το δραματικό υπέδαφος στο οποίο θεμελιώνεται ο Αγαμέμνων, η πρώτη τραγωδία από την τριλογία Ορέστεια του Αισχύλου. Ο βασιλιάς των Μυκηνών, ο στρατάρχης των Αχαιών Αγαμέμνων επιστρέφει νικητής από τον πόλεμο της Τροίας στο παλάτι του, που το βαρύνει η κατάρα θεών και προγόνων. Εκεί, τον δολοφονεί η γυναίκα του, η Κλυταιμνήστρα, με τη σύμπραξη του εραστή της Αίγισθου. Τα οντολογικά ερωτήματα, τα οποία θέτει ο Αισχύλος με την παντοδυναμία του ποιητικού λόγου στον Αγαμέμνονα, αναδύονται αυτούσια αλλά και παρεισφρέουν σε επιμέρους θέματα ως συνιστώσες τους. Η ανάγκη, το νείκος και η φιλότης, η δικαιοσύνη και η αυτοδικία, η πολιτική πρακτική, η αρχαία αρά, η κοινωνική τάξη, η ανατροπή της κατεστημένης ηθικής, η εξουσία και η βία συνυφαίνουν ως έννοιες το δράμα, που θα διανύσει την πορεία του και θα κορυφωθεί στην τελευταία τραγωδία της τριλογίας, τις Ευμενίδες, με τη σύνθεση των αντιθέτων δυνάμεων, την επικράτηση της ισορροπίας και την αφετηρία μίας νέας τάξης πραγμάτων κατά την οποία το μητρικό δίκαιο δε θα είναι ισοδύναμο του πατρικού.
Continue Reading -
“Vangelis Παπαθανασίου. Ο Μύθος της αιώνιας επιστροφής”
InMemoriam
«Μουσικήν ποίει και εργάζου».
Αυτή η προτροπή του «δαιμονίου» προς τον Σωκράτη, όπως μας μαρτυρεί ο Πλάτων στον «Φαίδωνα», εναρμονίζεται πλήρως με την «περίπτωση» του Vangelis Παπαθανασίου. «Μουσική» όμως, όχι όπως την εννοούμε μέσα από τους ποικίλους, περίτεχνους και καθιερωμένους εκφραστικούς της κώδικες από την εποχή του Παλεστρίνα μέχρι σήμερα, με τις νότες και τα διαστήματα, τις μελωδικές κλίμακες και τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά, που εγκλωβίζουν, εγκιβωτίζουν και τελικά αποδυναμώνουν τη δημιουργική πνοή της, αλλά ως συμπαντική έκφραση των σπερματικά εγγεγραμμένων σ’ αυτή δυνάμεων, η απελευθέρωση ή έστω απλή κατανόηση των οποίων προκαλεί την αίσθηση του μέλους και της αρμονίας, του κάλλους και της ευδαιμονίας στον άνθρωπο.
Continue Reading
