Theodore Grammatas

Το εργατικό δράμα στην Ελλάδα,  μπορεί να θεωρηθεί ως  ιδεολογική κατάληξη του ΄”κοινωνιστικού” ΄΄(κατά την ορολογία της εποχής),αφού παρουσιάζει αναμφισβήτητα πιο ολοκληρωμένες, αλλά  πρώιμες σοσιαλιστικές  ( και΄΄ δυνάμει΄΄ μαρξιστικές) ιδέες  από ότι εκείνο.

H ονομασία εργατικό ή προλεταριακό δράμα και θέατρο ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο των έργων και την αντίστοιχη σκηνική τους απόδοση, αφού τα έργα αυτού του είδους αντλούν την υπόθεσή τους από το αναπτυσσόμενο εργατικό κίνημα της εποχής. Παραστάσεις τέτοιου είδους δίνονταν συνήθως όχι μόνο από κανονικούς επαγγελματικούς θιάσους, αλλά από ερασιτέχνες με ευκαιρία διάφορες επετείους ή γεγονότα που συνδέονται άμεσα με το εργατικό κίνημα το οποίο κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα είχε  μια αξιόλογη παρουσία.

Η «Ελένη» του Ευριπίδη διαδραματίζεται στην Αίγυπτο. Εκεί μετέφεραν οι θεοί την Ελένη, ενώ στην Τροία έστειλαν το είδωλό της. Έλληνες και Τρώες αγνοούν την πράξη των θεών και μάχονται για την Ελένη δέκα χρόνια. Έπειτα από την άλωση της Τροίας, παρασυρμένος από τα κύματα ο Μενέλαος φτάνει στην Αίγυπτο. Συναντά τυχαία την Ελένη και πληροφορείται πως ο βασιλιάς της Αιγύπτου την πιέζει να τον παντρευτεί. Ο Μενέλαος αντιμετωπίζει με δυσπιστία την εκδοχή για το είδωλο, αλλά τελικά πείθεται, όταν ένας ακόλουθός του τον πληροφορεί πως το είδωλο για το οποίο πίστευαν ότι είναι η Ελένη, χάθηκε. Με τέχνασμα το οποίο επινοεί η Ελένη δραπετεύουν προς τη Σπάρτη.