Το θέατρο δεν αντανακλά την πραγματικότητα, ούτε αποτελεί (σε καμιά περίπτωση) ομοίωσή της, (με την μαρξιστική σημασία του όρου), αφού σε παρόμοια περίπτωση θα στατικοποιούσε και θα περιόριζε τη ζωντάνια και πολυμορφία της πραγματικότητας στις δύο διαστάσεις της καθρεπτικής του απόδοσης, υπό μορφή «παγωμένης εικόνας». Continue Reading
Ο ρόλος που παίζει ο θεατρικός χώρος στην κατανόηση και λειτουργία του θεάτρου είναι γνωστός και διερευνημένος (Bablet: 1972, 107-125, Ubersfeld: 1979). Continue Reading
Ο όρος μεταπολεμικό θέατρο σαφώς διακριτός από κάθε άλλο, αποτελεί το τελευταίο εγγύτερο προς εμάς στάδιο ανάπτυξης του νεοελληνικού θεάτρου. Αν και χρονολογικά υπήρξαν σημαντικά ιστορικά δεδομένα που μπορούν ν’ αποτελέσουν το terminus post quern εντοπίζοντας με σαφήνεια τη θέση του σε μια ενδεχόμενη περιοδολόγηση, όμως η εκ του σύνεγγυς διαπραγμάτευση αποδεικνύει ότι μια παρόμοια άποψη ούτε επιστημολογικά είναι επαρκής, ούτε μεθολογικά πλήρης. Continue Reading
Λέγοντας θεατρικό χώρο, στην ευρύτητα του όρου, εννοούμε αρχικά την ύπαρξη και θέση του συγκεκριμένου οικοδομήματος μέσα στο γενικότερο πολεοδομικό σχηματισμό της πόλης (κέντρο, περιφέρεια, συνοικία) ,ή ακόμα τον προσδιορισμό του σε σχέση με γεωφυσικές και άλλες περιβαλλοντικές συντεταγμένες (σε περίπτωση που πρόκειται για υπαίθριο κτίσμα). Continue Reading
Στις αρχές του 21ου, η Ελλάδα έχει μπει στη δίνη μεγάλων οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών αναταράξεων, που έχουν ανατρέψει την μέχρι σήμερα εικόνα της Ευρωπαϊκής της πορείας και έχουν επιφέρει ριζικές αλλαγές στη νοοτροπία, την ιδεολογία και την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων πολιτών. Σ’ αυτές τις νέες συνθήκες, μια νέα πραγματικότητα αρχίζει αντίστοιχα να κάνει την εμφάνισή της και στο θέατρο, που διαφοροποιείται αισθητά από κάθε προηγούμενη και δημιουργεί σταδιακά μια νέα φυσιογνωμία, η οποία βρίσκεται ακόμα στη γέννησή της. Continue Reading
Οι έννοιες μίμηση και επίδραση στη μονόδρομη επισήμανση της από τα πολιτιστικά κέντρα προς την περιφέρεια επενέργειας και μεταφοράς του ξένου στο γηγενές, έχει ήδη δώσει δείγματα αντιμετώπισης που αποτελούν (τουλάχιστον ως προς το θέατρο) βάση προς συζήτηση, σ’ αναφορά πάντα με το πρόβλημα και τον τρόπο αντιμετώπισης κι ερμηνείας των σχέσεων μεταξύ ετερογενών πολιτιστικών παραδόσεων (Σιβετίδου: 1988, 14-22, 1990, 69-74).
| Δ | Τ | Τ | Π | Π | Σ | Κ |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |||||
© 2015 Theodore Grammatas | θέατρο και Παιδεία | Designed by Vergo
